1 mei oftewel Dag van de Arbeid is vandaag de dag misschien nog actueler dan op 1 mei 1890 bij het ontstaan van deze viering. De invoering van de achturige werkdag stond toen centraal. Anno 2020 zou je bijna kunnen stellen dat we weer de barricade op moeten om deze op te eisen. Want welke werkgever zoekt nog iemand die 9-5 mentaliteit heeft? Voor je werk hoor je 24 uur beschikbaar te zijn; de klant móet 24/7 bediend worden en overwerk hoort er gewoon bij in veel beroepen. Want de klant is koning.
Waardering voor iemand die ‘gewoon’ acht uren werkt, is er al niet meer. Overwerk vinden wij normaal.
Ook kunst en cultuur vinden we normaal. Cultuur is zelfs zo normaal geworden dat we die niet meer waarderen. Hoe anders zou het nu zijn als onze regering zou zeggen; iedereen die ingeschreven staat als cultuurmaker krijgt een compensatie voor zijn inkomen?
En waarom? Voordat ik een opsomming van feiten ga geven, vraag ik u uw ogen te sluiten en te bedenken hoe uw omgeving 1 jaar zonder enige vorm van cultuur eruit zou zien? Daarbij moet u zich wel realiseren wat kunst en cultuur is.
Aan de culturele ontwikkeling van een land meet je de beschaving van het land, zei ooit mijn docent muziek. Van klap eens in je handjes tot de vormgeving van je grafsteen en alles daartussen komt voort uit de kunst en cultuur. Van de tv aanzetten, naar muziek luisteren, naar theater of bioscoop gaan, de groep 8 musical, bruiloft foto’s bekijken, dansen, moeder- en vaderdag knutseltjes, een boek lezen, een schilderij bekijken, tot een nieuwe outfit uitzoeken.
Ja, dat alles komt van de mensen die in de kunst en cultuur werken. Zonder hen geen vernieuwing, geen ontspanning, geen ontwikkeling. Zelf zie ik een grauwe lusteloze samenleving waar het niks is en het ook niks zal worden zoals de liwwadder uitspraak dat zegt.
En dan zoals beloofd de cijfers waar we zo op vertrouwen. Ik citeer Danielle Braun, antropologe en columniste; cultuur voegt 25,5 miljard toe (4% BBP) en zorgt met 300.000 banen voor 4,5% van de werkgelegenheid.
En we weten toch allemaal nog wat het effect van Culturele Hoofdstad was?
Het gevoel kennen we allemaal en in februari 2019 kopte de Leeuwarder Courant: “LF2018 maakte van €1,- €2,20 of meer”.
Juist in een deze crisis kunnen de kunstenaars ons op weg helpen. Zij zijn immers gewend met risico’s te werken. Ze kunnen ons meenemen in hun kracht over hoe we samen de toekomst in kunnen kleuren.
Daarom roep ik op stil te staan bij 1 mei en dan met name bij de groep kunstenaars, artiesten en iedereen in de culturele sector waar ze die vaak voor nog minder dan het minimum loon zorgen dat wij in een beschaafd land leven.
Groet,
Mirka Antolovic- Tipuric
Gemeenteraadslid PvdA Leeuwarden
