De Leeuwarder gemeenteraad moest vorige week een besluit nemen over het collegevoorstel ‘Harmonisatie Winkeltijden’.
Dit hebben we geweten als raadsleden! Vele betrokken burgers, een vakbond, kerken, ondernemers en ondernemersverenigingen en een werknemer kregen, sommigen tot twee keer toe, de kans om hun mening te ventileren in het open podium. Tevens kregen we als raadsleden vele e-mails van betrokken burgers die al dan niet voor het voorliggende voorstel waren. Een prachtig democratisch proces en mooi om daar middenin te zitten als raadslid.
Mooi dus, maar ook een verrekt moeilijk dossier. Op basis waarvan maken we onze afwegingen? Gaan we mee in de oproep van de kerken die pleiten voor een rustdag op zondag, gaan we mee in de vaart der volken en gaan we mee in een 24-uurs-economie of gaan we voor de gulden middenweg?
Als fractiewoordvoerder op dit dossier heb ik vele mensen gesproken. Wat mij hierbij opviel is dat veelal de oudere mensen tegen waren. Sprak ik met jongeren, dan waren die in meerderheid voor.
Wat zijn dan je afwegingen als raadslid? Luister je naar de kerken? Ik kom uit een rood-atheïstische familie, maar ik heb wel respect voor mensen met een geloof; ieder zijn ding. Volgens het CBS-rapport Religieuze Betrokkenheid van 22 oktober 2018 is minder dan de helft (49 procent) van Nederland nog religieus. Van deze 49 procent gaat 78 procent zelden of nooit naar de kerk.
Luisteren we naar onze vrienden van de vakbond, die doemscenario’s voorspellen voor met name jonge werknemers? Of kijk ik als raadslid hierbij gewoon even bij de buren in Smallingerland en Sûdwest-Fryslân of vergelijkbare steden als Zwolle en Groningen, waar de openingstijden in sommige gevallen nog ruimer zijn dan het voorliggende voorstel van het college? Hoe zit dat daar dan? Luister ik nog even verder naar de vrienden van de FNV, dan wordt er gesuggereerd dat bijvoorbeeld ketens als Kruidvat in Chinese handen zijn en dat alle winst naar Chinese aandeelhouders gaat. Dit moge zo zijn, maar het zijn wel onze stadgenoten, studenten en jongeren die daar hun eurootjes verdienen en veelal ook weer uitgeven in onze stad of regio.
We weten inmiddels allemaal wat Culturele Hoofdstad 2018 onze stad en provincie heeft gebracht. Hoge noteringen op sites als Lonely Planet. De stad tilt op van de toeristen, de prachtige stadswandelingen die verzorgd worden door het HCL trekken meer bezoekers dan ooit. Nog steeds is Leeuwarden een gewilde stad voor een lang weekend weg. Maar hoe lang nog? Zetten we de boel niet op slot?
Op de jongerensite Suksawat verscheen 14 februari een artikel onder de kop ‘Gemeenteraad veegt ruimere openingstijden binnenstad van tafel’. Een quote uit het stuk: ,,Als je in Leeuwarden boodschappen doet, moet je eigenlijk een kalender met de feestdagen bijhouden wil je niet zonder eten zitten. En op zondagavond nog even wat halen voor bij de film? Uitgesloten. Mooi dat zondag een rustdag is of zo, maar irritant is het soms wel.”
En: ,,Het college vindt dat dus ook, en ook dat de stad niet moet achterblijven in 1960. Ze willen dat de winkels op zondagochtend open zijn, en tot middernacht open mogen blijven.” Jongeren hebben tegenwoordig een andere agenda en weten door hun studie gecombineerd met werk vaak niet wanneer ze thuis eten en hoe laat.
Zoals we inmiddels weten is het collegevoorstel verworpen en blijft alles bij het oude. Het was een prachtig democratisch proces met alle betrokkenen en met voor mij als voorstemmer niet het gewenste resultaat. Het zij zo. We hewwe ut d’r fast nog wel us over.
Of zullen we het gewoon onderdeel maken van de gemeenteraadsverkiezingen in 2022? Ik hoop dan niet op een brexitscenario, waarbij we zagen dat de jongeren thuisbleven en achteraf spijt hadden.
Dirk Visser is raadslid voor de PvdA in Leeuwarden
